وضعیت انجام تکالیف در خانه ما مناسب نبود.  پسر ۹ ساله من، کاغذهایش را روی میز آشپزخانه پخش می کرد و روی صندلی بالا و پایین می پرید و پس از آن به شدت گرسنه می شد. سپس سعی می کرد مرا متقاعد کند که درس های خواندنی اش را قبلا مطالعه کرده است. پس از گذشت چهل و پنج دقیقه تنها یک کلمه را در دفتر خود می نوشت و گاهی اوقات همین مقدار را هم انجام نمی داد. و به این ترتیب روزهایمان با ناراحتی به پایان می رسید.
همه راه ها را امتحان کردم . سعی کردم با او بیشتر همکاری کنم، اما بعد او را به حال خود گذاشتم. اول با ملایمت برخورد کردم ، بعد از آن به او سخت گرفتم ولی در هر دو حالت نتیجه ای نگرفتم. به نظر می رسید هیچ چیز نمی تواند به او کمک کند تا تکالیفش را به خوبی انجام دهد. در نهایت با یک روانشاس که در زمینه آموزش تحصیلی تخصص داشت صحبت کردم. او ابتدا با پسرم و سپس با من و همسرم ملاقات نمود و در آخر جلسه ای با هر سه ما گذاشت. در اینجا به برخی از روش هایی که به ما پیشنهاد داده است اشاره می کنم. انجام توصیه های او کمک زیادی به مشکل ما نمود و نا امیدی را از من و پسرم گرفت.

انتظارات معقولی داشته باشید :  هدف از انجام تکالیف در این سن کمک به بچه ها و آموزش عادت خوب مطالعه و همچنین ایجاد حس موفقیت در آنها می باشد. فکر نکنید که فرزند شما همیشه قادر خواهد بود راه درست را تشخیص بدهد، نزدیک آنها بمانید و راهنمایشان باشید. بیشتر متخصصین آموزش بر این عقیده اند که کودکان باید در سه کلاس اول ابتدایی به طور متوسط بین ۱۰ تا ۳۰ دقیقه را به انجام تکالیف بپردازند. البته باید انتظارات معلم را نیز در نظر بگیرید. اینکه او می خواهد کودک شما پس مدت زمان معینی دست از کار بکشد، حتی اگر تکالیفش تمام نشده یا اینکه می خواهد پس از انجام تکالیف کمی مطالعه اضافی نیز داشته باشد.

یک مکان مخصوص برای انجام تکالیف مشخص کنید. قسمتی از خانه را برای انجام تکالیف مشخص کنید که در عین راحتی شرایط مساعدی برای در س خواندن داشته باشد. وقتی فهمیدم که پسر بچه تنبل و بازیگوشم به یک صندلی راحت نیاز داشت تا شروع به کار کند بسیار متعجب شدم. البته لازم نیست که بچه های ۶ تا ۸ ساله را تنها توی اتاق بنشانیم تا تکالیفشان را انجام بدهند. تا وقتی که فرزندتان به وسایل مورد نیازش دسترسی داشته باشد، آشپزخانه یا اتاق پذیرایی هم می تواند مکان مناسبی برای این منظور باشد.

زمانبندی مناسب داشته باشید : سه بازه زمانی در طول روز برای انجام تکالیف مناسب است: درست بعد از مدرسه، قبل از شام یا بعد از شام. بگذارید کودک زمان انجام تکالیف را انتخاب کند. بعضی از بچه ها دوست دارند وقتی به خانه بر می گردند کمی استراحت کنند در حالی که برخی دیگر هرچه بیشتر صبر کنند خسته تر می شوند. زمانی را که برای کودک و خانواده مناسب تر است را پیدا کنید و تمرکز خود را بر روی آن بگذارید. خوب البته در صورتی که برخی از روزها بچه ها به خاطر انجام فعالیت بدنی در مدرسه خسته می شوند، می توان کمی برنامه را تغییر داد. زمان قبل از خواب بدترین زمان برای انجام تکالیف است چون روی زمان خواب کودکان تاثیر منفی می گذارد.

مواردی که باعث حواس پرتی می شوند را محدود کنید : بچه ها از هر بهانه ای استفاده می کنند تا تکالیفشان را انجام ندهند و شما باید مانع این کار شوید. بیشتر کودکان ۶ تا ۸ سال برای شروع کار به کسی مانند والدین یا پرستار نیاز دارند، باید به آنهایی که بیش از حد جنب و جوش دارند و همواره در حال وول خوردن هستند کمک کرد تا تمرکز نمایند. برای نگه داشتن او در مسیر درس می توانید از جملاتی مانند “وقتی درس شروع می شود زنگ تفریح نداریم، پس اول برو دستشویی و بعد غذایت را بخور” استفاده کنید. وقتی فرزند شما مشغول انجام تکالیفش است با تلفن صحبت نکنید یا تلویزیون تماشا نکنید.

با او بحث نکنید: من و پسرم پیش از شروع کار حدود ۱۰ دقیقه مشغول بحث کردن راجع به این موضوع بودیم که منظور معلم در این تکالیف واقعا چه بوده است. در یکی از جلسات مشاوره مشترکی که داشتیم پسرم گفت که مجبور نیست تمرینات ریاضی را انجام بدهد چون معلمش گفته که فردا آنها را در کلاس حل خواهیم کرد. مشاور ما در پاسخ جالبی به این حرف  داد، به او گفت که در هر صورت تمرینات ریاضی را انجام بده تا وقتی که معلم در کلاس آنها را حل می کند از بقیه جلوتر باشی. این استراتژی که من هم با آن کاملا موافقم تاثیرش را نشان داد و تمام بحث و جدل های ما را به پایان رساند. اگر کودک شما در انجام تکالیفش مطمئن نیست می توانید با معلمش صحبت کنید.

فرزندتان باید بیشتر اوقات تکالیفش را بدون کمک شما انجام بدهد : کارشناسان معتقدند که نزدیک بودن به آنها خوب است اما بالای سر آنها ایستادن فکر خوبی نیست. دکتر کوپر پیشنهاد می کند که اگر می بینید او مشغول انجام تکالیفش است، در کنارش بنشینید و به کارهای متفرقه بپردازید. اگر مطالعه می کند، شما هم به مطالعه مشغول شوید. با این کار به او می فهمانید که انجام دادن تکالیف کار مهمی است و همه به نوعی آن را انجام می دهند. هر چه سن کودک کمتر باشد، برنامه ریزی در انجام تکالیف برایش سخت تر خواهد بود و به کمک بیشتری نیاز دارد. وقتی در کارش دخالت می کنید، نظرهای کوتاه بدهید، مثلا خوب است، ادامه بده یا آفرین!

جواب ها را به او نگویید. با سوال های درست او را راهنمایی کنید. انجام تکالیف یکی از بهترین راه ها برای سنجش میزان توجه دانش آموزان به کلاس درس است و موضوعات آموزشی را ذهن آنها دسته بندی می نماید. وقتی کودک در انجام آنها به مشکل بر می خورد، چنین سولاتی از او بپرسید: “ادامه داستان چی می شود؟” یا “چه جالب، می توانی بیشتر برایم توضیح دهی؟” “برای حل مساله ریاضی چه کار کردی؟ آیا می توانی همانکار را برای مساله بعدی انجام دهی؟” همچنین می توانید از معلم بپرسید که برای تشویق دانش آموزان به فکر کردن در کلاس از چه روش هایی استفاده می کند.