و مهمترین دلیلی که بعضی از والدین از طلاق منصرف می شوند همین موضوع است. از نکاتی که والدین باید ان را در نظر بگیرند این است که تاثیر اثرات جانبی طلاق بر روی فرند خود را شناسایی کنند و ان را کاهش دهند از جمله این که بحث های میان خود را به دور از چشم فرزند انجام دهند. به دلیل زندگی اپارتمانی امروز انجام این موضوع بسیار سخت است به همین دلیل والدین باید این موضوع را به حداقل برسانند و برای حل این موضوع نباید کودک خود را دخالت دهند در واقع ان چه در اینجا اهمیت دارد این است که بحث، تنش و مشاجرات والدین نباید هیچ گونه تاثیر جسمی، روحی و روانی روی فرزند داشته باشد و بسیاری از والدین گمان می کنند که کودک خردسال انها درکی از مشاجرات میان والدین ندارد به همین دلیل بسیاری از مشاجرات خود را در مقابل کودک انجام می دهند در حالی که این موضوع صحت ندارد و کودکان به دلیل اگاهی از شرایط زیستی اطراف خود، این درگیری و تنش ها را درک می کنند.

رفتار والدین الگویی برای فرزندان است:

نحوه ی رفتار والدین در طولانی مدت باعث شکل گیری رفتار فرزندشان می شود. حال کودکی را  در نظر بگیرید که در خانه مدام در حال تماشای جر و بحث و دعوا میان والدین خود است به طبع شخصیت این کودک متناسب با رفتاری است که در خانه مشاهده کرده است به عنوان مثال این گونه کودکان به جای بیان خواسته های خود سعی دارند ان را بالاجبار به دیگران تحمیل کنند. والدین بسیاری وجود دارند که بدون این که از اثار رفتار خود اگاه باشند اموزش های نامناسب و غیر اصولی به فرزندان خود می دهند. کودکی که در خانه مدام در حال تماشای مشاجره والدین خود است برای رسیدن به خواسته هایش از خشونت استفاده می کند.

مشاجره میان زوج های جوان طبیعی است:

یکی از مهمترین اهداف زوجین جوان ادامه نسل است ولی آنچه در این میان فراموش می شود نحوه ی فرزند پروری است. زندگی مدرن باعث ایجاد تنش هایی میان افراد به خصوص زوج های جوان و انتقال آن به کودک شده است. نکته حائز اهمیت این است که این بحث ها، جدل ها خشونت های کلامی و غیر کلامی باید در محیطی انجام شود که کودک آنجا حضور نداشته باشد. بعضی از والدین تاثیر رفتارشان را بر روی آینده و شخصیت کودک نمی دانند و این گونه رفتارها را در مقابل کودک انجام می دهند در مقابل والدینی که به اهمیت این موضوع اگاهی دارند از انجام این کار خودداری می کنند. والدین می توانند با نشان دادن واکنش های مناسب در هنگام بروز خشم به فرزندان خود آموزش دهند که در آینده در مقابل این موضوع چگونه واکنش نشان داده و خشم خود را کنترل کنند. بسیاری از والدین تصور می کنند دلیل این که کودکان نسبت به تنش میان والدین خود واکنشی نشان نمی دهد این است که این موضوع را درک نکرده اند اما در واقع موضوع جدال را کاملا درک کرده است و واکنش نشان ندادن او نشات گرفته از ترس و اضطراب او است. بسیاری از والدین پس از مشاجره با یکدیگر زندگی می کنند و حتی ان مشاجره را فراموش خواهند کرد اما در این میان این کودک است که همیشه یک حس ناامنی را همراه خود دارد. از این پس کودک همیشه درگیر یک اختلال روحی ،روانی و جسمی است و این گونه رفتارها از والدین مخرب ترین تاثیر را روی کودک دارد. والدینی که از یکدیگر طلاق گرفته اند و در مقابل کودک به تحقیر یکدیگر می پردازند، تخریب و تاثیرات منفی طلاق را بر روی کودک خود بیشتر خواهند کرد چرا که در این حالت کودک احساس می کند برای این که از سمت والدین خود رانده نشود باید از یکی از والدین خود طرفداری کند که این موضوع برای کودک بسیار سخت خواهد بود و این یکی از بدترین حالات ممکن است. لازم است والدین به آنها این اطمینان خاطر را بدهند که هم مادر را خواهند داشت و هم پدر را. بهترین راه حل تماس مکرر و منظم از طرف هر دو والد است.

نحوه ی برخورد و رفتار با کودکان طلاق:

والدین هنگام طلاق باید تلاش نمایند تا کودکشان حس ناجی بودن یا در حقیقت حس مسئولیت نداشته باشد. کودکان باید بدانند که این موضوعی است بین پدر و مادرشان و ارتباطی به آن ها ندارد. باید خیال کودک از بابت اینکه ارتباطش با طرف دیگر قطع نخواهد شد راحت شود. اگر یکی از دو عنصر پدر و مادر به دلیل طلاق از محیط تربیتی کودک خارج شود این تعادل در زمینه تربیت کودک برهم خواهد خورد و بخشی از تربیت کودک هم ناقص خواهند ماند زیرا هر کدام از والدین نقش خاصی را در تربیت کودک ایفا می کنند. به نظر والدینی که به راحتی به امر طلاق تن می دهند با نقش ویژه ی خود در تربیت و آینده کودک خود آشنا نیستند. کودک طلاق در واقع دارای یک آینده نا معلومی خواهد بود. بعضی از والدین سعی می کنند این خلا را با سپردن کودک پیش پدربزرگ و مادربزرگ کودک و یا دیگر اقوام پر کنند که هر کدام از موارد یک نوع اثر مخرب خاص را روی کودک می گذارد. این گونه کودکان تحت استرس هستند و باید از بزرگترها حمایت دریافت نمایند.